Verhaal voor niemand

We zullen bloemen planten
Bloemen die in zoete geuren groeien zullen
Een dak van zoetigheid waaronder kinderen oorlog zullen voeren
Ons uiteindelijk, eindelijk, van de aardbodem zullen wegvagen

Ik zie geen reden meer om te blijven

Badend in beelden van zonneschijn
Gaf de walrus onze kinderen
De droevige oplossing op rijm
Een roep, een kreet om revolutie
Voor de dood is geen mens te klein

Kan je nog een reden bedenken om te blijven?

Hoor de kinderlach naderen
In onschuld schreeuwend om je bloed
Ren als bange kippen
Ren als kippen, ren
Je kinderen
Komen je een pak slaag geven

Is er nog een reden om te blijven?

We rijden op de carrousel van de dood
Het bloed druipt zachtjes
Over je in een doodsgrimas gekrulde lippen
Heb je ooit bedacht dat je zo traag zou sterven?
Heb je ooit bedacht zo heilloos, zo onrein heen te gaan?
En kon je dan nog een reden bedenken om te blijven?

Je bent redeloos verloren.