Stoppen

Hij wordt al een grote jongen, vijf is hij nu. Hij moet bijna twee handjes gebruiken. Voor zijn verjaardag neemt papa hem mee naar mama. Papa heeft gele bloemen gekocht. De chauffeur brengt hen, papa rijdt nooit zelf. De chauffeur en zijn knechten wachten bij mama voor de deur. Ze hebben maar twee uurtjes de tijd.
Papa knielt bij mama en legt de bloemen op haar buik. Onze flinke jongen blijft een beetje verweesd staan. Hij begrijpt dit nooit zo goed. Papa moet altijd zo huilen bij mama. Soms slaat hij op de steen, zoals nu. Dan zegt hij dat het hem zo spijt. Dan merkt hij weer dat hij bloed aan zijn handen heeft, omdat hij te hard sloeg. Dan huilt hij nog meer. Altijd.
Papa heeft een knuffel nodig. Hij zegt van zullen we maken dat we weg zijn, jij en ik? Dat begrijpt onze jongen wel, maar hij weet dat papa het niet meent. Dan zou mamatwee hem missen. Papa snikt nog wat en dan wandelen ze samen.
Aan de ingang wacht mamatwee. Ze geeft papa een kus en neemt onze jongen bij de hand. Papa stapt weer in de auto en gaat mee met zijn chauffeur met het blauwe pak.