Een tijdje terug waren het nog zeldzame verschijningen in het stadsbeeld, maar ze zijn in de laatste paar jaar plots veel massaler aanwezig: fietsstraten. De fietsbeleidvariant van bindingsangst. We beweren graag dat we geven om de veiligheid van de fietser, om de vlotte doorstroming van het fietsverkeer en om de ecologiepunten die we daarmee menen te scoren. Om daarbij dan weer echt vol de kaart van de fiets te trekken ten nadele van de auto is ons echter al te gek. Nee, fietsstraten zijn echt een fraai compromis: we wekken de suggestie dat we een veilige fietsroute hebben gecreëerd, in een resem achterafstraatjes, bij voorkeur. Zo houden we de werkelijke invalswegen voorbehouden aan het gemotoriseerd verkeer. In een fietsstraat zeggen we dan dat auto's de fietsers niet voorbij mogen, alsof we die regel ooit zouden afdwingen. Zeker in de te brede fietsstraten, waar auto's in twee richtingen kunnen passeren, ziet iedereen toch in dat het dwaasheid zou zijn een dergelijke strenge interpretatie van het reglement toe te passen. Sowieso offeren we liever de smalle straten aan onze mobiliteitschimera's, zodat fietsers die tegen de richting van de wagens in komen, alsnog de goot in worden gereden. Bonuspunten zijn er te verdienen voor het genie dat van die smalle straten aandraagt waar bovendien nog een bedrijf zit dat het nodig heeft dat er regelmatig een vrachtwagen voor de deur de hele straat blokkeert tijdens het laden en lossen. A la limite worden we er ook enthousiast van als de kamion met een langdurige opeenvolging voorzichtige manoeuvres bij het bedrijf moet binnendraaien. Vlotte doorstroming noemen we die zaken.
Soms laten we een fietsstraat ook een stukje verdwijnen, dan vervangen we die door een pijl die een vage richting aangeeft. Bovenop zo een pijl kunnen we dan het terras van een café zetten, dat is efficiënt gebruik van ruimte.
We hebben nog een mooie qua verkeersveiligheid, hoor. We noemen het conflictvrije kruispunten, echt heel handig. Dan krijgen alle zwakke weggebruikers in alle richtingen tegelijk groen, want zoals algemeen geweten is komen verschillende zwakke verkeersdeelnemers nooit met elkaar in conflict. Dat is heel erg handig, dan hoeven die maar één keer in een cyclus groen, dan is er meer tijd om het echte verkeer groen te laten hebben.
We zijn ook sympathiek voor de zwakke weggebruiker: we hangen aftellichtjes. Dan kunnen ze zien dat het echt nog bespottelijk lang duurt voor het groen wordt en gewoon meteen oversteken. Veel veiliger en conflictvrijer.
Toch tof. Zo een plezier hebben we niet meer gehad sinds de fietssuggestiestrook, waarmee we fietsers vriendelijk verzochten om netjes aan de kant van de weg te blijven - want het is algemeen geweten dat op wegen zonder suggestiestroken fietsers werkelijk over de hele breedte zwalpen - zonder al die vervelende officiële beschermende regelgeving van een fietspad.
Ja, we zetten er wel echt op in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten