vrijdag 21 juni 2013

Kere weerom

Er zit iets in de lucht, iets in mijn oog. Ik heb te lang met je gedanst. Een straatlantaarn flikkert een paar keer tam en dooft uit. Een verre stem mompelt iets onverstaanbaars, er wordt gespuugd. Een autodeur klapt dicht, de gierende banden klinken vlakbij mijn oor, maar ook dof. Met veel moeite breng ik een hand naar mijn gezicht. Warm, dik, kleverig. Mijn hoofd begint te bonzen en te tollen. Misschien moest ik maar eventjes gaan slapen, dan wordt alles vast veel duidelijker.

Daar, op de parking van de fitnessclub. I am Daar staat hij bij zijn dikke Audi. Mijn razernij draaft the push voorwaarts, hij kijkt niet op uit zijn koffer, zoekt iets in zijn that makes sporttas. Ik grijp de kofferklep en duw ze neer. Hij tiert, you move vloekt, struikelt bij het snelle wegdraaien uit de greep van I am the zijn wagen. Een vuist landt op zijn gezicht, een knie in zijn push that kruis. Ik timmer in zijn richting zonder veel beleid. Ik makes you move voel mijn slagen niet aankomen. En dan mis ik er daadwerkelijk een. En nog een. De volgende tel wordt alle lucht uit mijn longen gemept. Een slag op mijn oor geeft gekraak en ellendig gepiep. Ik wijk terug, duizelig. Ik heb hier duidelijk niet heel erg over nagedacht. Hij grijpt me bij mijn keel en werpt me neer. Ik krul op, denk alleen nog maar aan de pijn minimaliseren. Hij schopt. Dan knapt mijn linkerarm. Waarom heb ik niet nagedacht?

Je was niet gekomen. Ik staar uit het raam. Natuurlijk is het gezellig met de anderen, maar niet zo gezellig als wanneer jij erbij geweest was. Je had nochtans gezegd dat Je er zou zijn. Misschien kom je nog, je weet waarheen we gaan.
We stappen uit de auto. In het portiek zit iemand. Het licht floept aan als wij erin lopen. Je heft je hoofd naar ons op, je bebloede, beurse hoofd.
“Hij wilde niet dat ik kwam.”
Het komt er gesmoord uit. Ik duw mijn nagels in mijn handpalmen. Boeten gaat die fucker.

1 opmerking:

Anoniem zei

Vind ik tof! Schrijft ge nog?