Steenslag & Bokkensprongen

Ik leefde jarenlang in de waan dat de Chinese dierenriem mij de tijger had toebedeeld. Ik heb weinig benul van wat dat verder zogenaamd inhoudt over mijn karakter, gezondheid en partnermogelijkheden. Wat ik wel altijd vond, was dat ik duidelijk het beste teken had. Zeker, er zit ook een draak in de dierenriem, maar dat is zo pocherig en overdadig. Moest het nu een drakenvaraan zijn geweest, dan was zeker mijn puberbrein overstag gegaan. Maar nee, dan toch liever de tijger, die bundel spieren die schier onzichtbaar wordt in het gras - hoe slaagt een oranje beest erin onzichtbaar te worden, dat is geen camouflage meer, dat is magie. Bovendien heb ik me laten beweren dat tijgers ongelofelijk goed zijn in met hun tanden de halsslagader van hun prooi te lokaliseren, zodat ze geen tijd verliezen bij je naar de andere wereld knauwen. Shere Khan was de eerste slechterik bij wie ik een slecht gevoel had dat hij per se een slechterik moest zijn. Ook was het dieptreurig dat hij niet eens een nummer te zingen krijgt, als is de soundtrack van Jungle Book niet meteen een van de blinkende briljanten aan het juweel der Disneyklassiekers.
Om kort te gaan: mijn kinder- en puberzelf was de koning te rijk met de tijger.

Naderhand viel op een kwade dag, rond het Chinees nieuwjaar, mijn nikkel: ik verjaar in de periode tussen het westerse en Chinese nieuwjaar. Bijgevolg klopt de vereenvoudigde weergave van het over elkaar leggen van een gregoriaans kalenderjaar en een Chinees dierenriemjaar niet voor mij.
Enig opzoekingswerk later had ik geconstateerd dat ik het met een gevoelig minder glamoureus dier moet stellen: de os. Geen camouflage, geen dodelijke efficiëntie, geen esthetische spierbewegingen. Gewoon een logge herkauwer. Iets met onvruchtbaarheid, dat hadden ze dan toch goed bij die horoscoop. Nee, dat zegt die horoscoop natuurlijk niet, maar een os is bezwaarlijk vruchtbaar. Of misschien zit het in geëmasculeerd zijn, die optie is er uiteraard ook.

Feitje dat zich dan weer moeilijk laat uitleggen: hoe de castraat zich dan weer tot de spar - toch een klassiek vruchtbaarheidssymbool - moet verhouden, die de Keltische horoscoop me in de schoenen schuift. Misschien moet ik een palmlezing - niet van de boom, die is iets te exotisch aan het Keltische systeem - laten doen om die kennis te verkrijgen.

Persoonlijk wil ik overigens nog wel wat meer horoscoopsystemen leren kennen. Gelijktijdig heel gul met mijn aandacht zijn en primair op mezelf gefocust, absoluut wel en niet mijn partners in de maand juli zoeken, zowel het leger in gaan als de kunsten, het kan allemaal en met meer systemen kan er vast nog meer bij. Ik kan zo als het ware mijn enneagram halen. Welke gans moet ik opensnijden om mezelf te begrijpen?